Piekary Śląskie Kamień schron bojowy

Łącznikowa Grupa Bojowa  „Wzgórze 298” w Kamieniu

   Pod koniec 1936 roku, w ramach prac zmierzających do zagęszczenia obrony pomiędzy izolowanymi punktami oporu „Bobrowniki” i „Dąbrówka Wielka” powstały dwie grupy bojowe – „Kamień” i „Brzeziny”. SGB „Kamień”, która ze względu na ilość obiektów ciężkich bardziej przypomina niewielki punkt oporu, została usytuowana na wzg. 298.
   Jej zadaniem było ryglowanie doliny rozciągającej się poniżej i ciągnącej się w stronę Bytomia oraz ryglowanie drogi z Piekar do Siemianowic. W skład I linii wchodziły 4 obiekty ciężkie, w tym aż dwa wyposażone w armaty p.panc. Niestety, jeden z nich nie zachował się do naszych czasów, został wysadzony przez Niemców w 1940 roku. Zachowana dolna kondygnacja została zasypana i nie jest dostępna.
   Drugą linię obrony stanowił wybudowany w 1938 roku umocniony budynek organizacji „Strzelec” (izba muzealna Stowarzyszenia). W jego piwnicach mieścił się żelbetowy schron dla dwóch rkm-ów oraz najprawdopodobniej skład amunicji. Trudno do końca przesądzić charakter pomieszczeń znajdujących się obok schronu, gdyż po wojnie zostały adoptowane na cele, a sam budynek na komisariat milicji obywatelskiej. Ponadto na piętrze obiektu miała znajdować się sekcja ckm, osłaniająca ogniem całe przedpole.
   Na głębokim zapolu, przy obecnej ulicy Brzechwy znajduje się komora kabli telefonicznych, jednakże jest całkowicie zasypana i pokryta trawą. Większość obiektów znajduje się na terenie ogródków działkowych, dlatego dostęp do nich jest utrudniony, ale za to zachowały się w bardzo dobrym stanie.

Schron

   Schron bojowy był uzbrojony w jeden ckm w kopule pancernej (ZO N965 1936) i 2 rkm-y. Wewnątrz został nieco rozbudowany dla zwiększenia grupy wypadowej. Jak większość obiektów z tego okresu nie posiada strzelnic obrony wejścia. Natomiast dwie istniejące strzelnice rkm służą ryglowaniu drogi. Przy ścianie tylnej obiektu znajduje się betonowy mur z otworami na wprost wejścia i wyłazu. Na jego narożniku zachowały się ślady wsporników pod słupy, co może sugerować, że murek stanowił element maskowania przypominającego stodołę. Obiekt zachowany w średnim stanie. Poza lawetą ckm w kopule, jest pozbawiony wszystkich elementów metalowych.
  Staraniem Stowarzyszenia Pro Fortalicium został wysprzątany i zamurowany. Obecnie przymierzamy się do jego remontu. W przyszłości ma stanowić kolejny obiekt muzealny.